Hot XXX Adult Gujarathi Sex Story

[ISS.club]

રિયા સ્તબ્ધ બની સાંભળતી રહી...એવું તે શું માંગી લીધું તે આટલો બધો ભડકી ગયો? નહોતી ઈચ્છા તો પ્રેમ થી ના પાડી દેવી હતી....હું ક્યાં કોઈ જીદ લઇ ને બેઠી હતી..!!

મન માં એક વિચિત્ર કડવાશ ફેલાઈ ગઈ. નીચે ધક્ધક્તી ચૂત અને ઉપર વરાળો કાઢતું મગજ. આ બે વચ્ચે રિયા જાણે સેન્ડવીચ થઇ ગઈ હતી. થોડી વાર પછી તે ઉભી થઇ... મોઢા પર ઠંડા પાણી ની છાલક મારી...યુ ડી કલોન નાખેલો નેપકીન ચહેરા પર ફેરવ્યો અને પછી પોતાના સ્ટડી રૂમ ની ગેલેરી માં જઈ ઠંડી હવા માં ઉભી રહી. થોડી વાર પછી તેનું મગજ શાંત થયું.

ગુસ્સો ઓછો થતા તેણે વિચાર્યું કે મયંક પણ તેની રીતે ખોટો નહોતો....અને પોતે પણ આટલી ઉગ્ર પ્રતિક્રિયા આપવાની કોઈ જરૂર નહોતી. આજે નહોતું થયું તો કાલે થશે...અને મયંક થોડો ધાર્મિક થયો છે તો એટલીસ્ટ તેની નજર થી દૂર અમેરિકા માં પારકી સ્ત્રીઓ થી દૂર તો રહેશે....

આ બધું વિચારી ને રિયા ને ઘણું જ સારું લાગ્યું. મયંક પાસે જઈ સુવાનો વિચાર આવતા જ તેણે ગેલેરી નું ડોર બંધ કર્યું અને ધીમા પગલે બેડરૂમ તરફ ગઈ. પેસેજ પુરો કરી બેડરૂમ ના ડોર સુધી પહોચી અને તેના પગ ત્યાં જ થંભી ગયા. અધખુલ્લા બારણા માં થી તેણે જોયું તો ટીવી ના સ્ક્રીન ઉપર એક મોટી ઉમર ની સ્ત્રી સાથે કોઈ યુવક સેક્સ માણી રહ્યો હતો. બેડ ઉપર એ ડીવીડી નું કવર પડ્યું હતું અને તેના ઉપર મોટા અક્ષરે INCEST લખેલું હતું. અને મયંક કશુક અસ્પષ્ટપણે બબડતા પોતાનો લોડો પકડી જોર જોર થી હલાવી રહ્યો હતો. હજી પંદર મીનીટ પહેલા જે માણસ વીર્ય ને જાળવવાની શીખ આપતો હતો....તે અત્યારે ગમે તે ભોગે વીર્ય ને લન્ડ માં થી બહાર કાઢવા પૂરું જોર લગાડી રહ્યો હતો. રિયા એ દિવસે ડ્રોઈંગ રૂમ ના સોફા ઉપર જ સુઈ ગઈ... સવારે ઉઠી ત્યારે તેનો તકિયો હજુ તેના આંસુઓ વડે ભીનો હતો.

બીજે દિવસે સવારે વહેલી ફ્લાઈટ માં મયંક ન્યુયોર્ક જવા નીકળી ચુક્યો હતો.

એ વાત ને આજે ૩ મહિના વીતી ચુક્યા હતા અને બહાર થી જ કામસુખ મેળવવાની મન માં ગાંઠ વાળી હોવા છતાં રિયા તે વિષે કઈ જ કરી નહોતી શકી. તે વડોદરા માં જન્મી ને મોટી થઇ હતી...તેથી તે અહી ના કોઈ પણ પર-પુરુષ સાથે સંકળાવા નહોતી માંગતી. મયંક ના કોઈ મિત્ર સાથે પણ વિચાર થાય તેવો નહોતો કારણ કે તેમ કરતા વહેલી મોડી મયંક ને ખબર પડ્યા વગર ના રહે. આ જ અસમંજસ માં દિવસો વિતતા ગયા અને આવ્યું ચોમાસું. વરસાદ ની દરેક હેલી રિયા ના શરીર માં એક વિચિત્ર કંપાવી મુકતો એહસાસ કરાવતી. તેને એવું લાગતું કે જાણે તેના શરીર માં થી ગમે ત્યારે જ્વાળામુખી ફાટશે અને સળગતો લાવા તેના શરીર ને ભસ્મીભૂત કરી મુકશે.

આવી જ એક વરસતી સાંજે તે બેઠી હતી ત્યાં તેની દેરાણી અવની તેને મળવા આવી અને પોતાના વિચારો થી પરેશાન એવી રિયાએ અવની ની સાથે ભરુચ આવવાનું નક્કી કર્યું.


અહી ના વરસાદ માં ભીના થઇ...પોતાના સોહામણા દિયર ને જોઈ...રિયા ના મન માં ક્યાંક ન કળી શકાય તેવી ઇચ્છાઓ જાગૃત થઇ. મન જાણે આળસ મરડી ઉભું થયું હતું...એમાં પછી એક પછી એક જે રીતે ઘટનાક્રમ ચાલ્યો તેણે આગ માં પેટ્રોલ રેડવાનું કામ કર્યું.

દિયર અને ભાભી ના પવિત્ર સંબંધ ને તિલાંજલિ દેવામાં હવે બસ થોડી જ વાર હતી. બારી ની બહાર શુન્યમનસ્કે તાકતી રિયા ને રહી રહી ને એ વિચાર આવી રહ્યો હતો કે લાગણી ના વહેણ માં તણાઈ ને તે જે કઈ પણ કરી રહી હતી તે ઉચિત હતું કે નહી...

પોતાના જ કુટુંબ માં પોતાનાજ સંબંધીઓ વિષે આવું વિચારવું અપ્રમાણિક ન કહેવાય?

બધાજ વિચારો ને જાણે એક મોટા નિશ્વાસ વડે બહાર ફેંકવા માગતી હોય તેમ રિયા એ એક મોટો શ્વાસ ભર્યો.
મન માં ને મન માં વિકાર અને વાસના નો વિચાર આવવો તે અલગ વાત છે પણ તેને ક્રિયાકલ્પ માં પરિવર્તિત કરવા એ ખુબ જ અઘરું છે.

મિત્રો....આપ વિચારતા હશો...કે રસિક વાર્તા ની વચ્ચોવચ આ શું તત્વજ્ઞાન આપવાનું ચાલુ કર્યું? સીધે સીધા રિયા ભાભી ના બોલ ખોલી નાખો અને ચોદવા દો અવિનાશ ને!! અવિનાશ ને પણ એ જ જોઈએ છે ને..! પણ યથાર્થ માં શું ખરેખર અવિનાશ ને રિયા ભાભી ચોદવા દેશે? એ તો સમય જ કહેશે મિત્રો..

અત્યારે તો તમે સહુ જુઓ આ દ્રશ્ય. રિયા ભાભી એ આંખો ના ખૂણા માં થી અવિનાશ નું વધતું ઝનુન જોયું. પણ રિયા ભાભી એ જીવન માં પહેલી વાર કોઈ પર પુરુષ ની સામે આમ પોતાના અર્ધ-નગ્ન સ્તનો નું પ્રદર્શન કર્યું હતું. તેનો ખચકાટ જો કે હવે ઓછો થઇ ગયો હતો...અને પોતાના દિયર ના મુખ પર ઉદગાર ચીન્હ જેવો ભાવ અને આંખો માં લિપ્ત વાસના જોઈ પોતાના રૂપ ના જાદુ નો એહસાસ થતા રિયા ભાભી ને મજા પણ આવતી હતી.

આ ખેલ ને વધુ લાંબો ચલાવવાની ઈચ્છા ભાભી ના મન તીવ્ર પણે ઉઠી. એ ઈચ્છતી તો પોતાના પાલવ ને સરખો કરી પોતાના સ્તનો ને પૂર્વવત્ ઢાંકી શકતી હતી. પણ એવું ના કરી ને તે પોતાના શરીર માં ઉઠતી અજાણી ને વિચિત્ર લાગણી ને વધુ અનુભવવા ઈચ્છતી હતી. વરસાદ માં પલળેલું શરીર, પોતે દિયર ની કેબીન માં...આ સુવર્ણ મોકા ને પારખી તે તેનો પુરો લાભ ઉઠાવી આ ક્ષણો ને આજીવન યાદગાર બનાવવા માંગતી હતી તે.

અવિનાશ એકટક રિયા ભાભી ના સ્તનો ને તાકી રહ્યો હતો. ભાભી એ આડી આંખે અવની અને નેહા તરફ જોયું. તેઓ અવિનાશ અને રિયા થી ખાસ્સા દૂર ઉભા હતા એટલે આ બધી હરકતો થી તદ્દન અજાણ હતા. અવની પોતાનો પાલવ નીચોવવા ની તૈયારી માં જ હતી ત્યાં રિયા ભાભી એ તેને ટોકી..

“અરે અવની...આ શું કરે છે તુ? અહી આવ...આ બિન માં પાણી નીચોવ નહી તો આખી ફર્શ પાણી પાણી થઇ જશે તો અવિનાશે જાતે સાફ કરવું પડશે.” ભાભી અવિનાશ તરફ જોઈ હસવા લાગી. આમ કહી ભાભી એ ટેબલ ની બીજી તરફ ખુરશી ને પોતાની તરફ સરકાવી, પોતાનો ચહેરો અને સ્તનો એવી રીતે ગોઠવ્યા કે જેથી અવિનાશ તે બંને ના દર્શન આરામ થી કરી શકે. અવની હવે બિન માં પોતાના પાલવ નું પાણી નીચોવી રહી હતી.

[ISS.club]

રિયા ભાભી એ અવિનાશ ને ચીડવતા કહ્યું “હવે પોતાનું પણ થોડું ધ્યાન રાખતા શીખ...જો તારા કપડાં એ પલળી ગયા છે...ટોવેલ લઇ લુછી નાખ...અને હા...પંખો ઓન કર...તો મારી સાડી નો પાલવ સુકાશે..”

બિચારો અવિનાશ....પોતાના પેન્ટ માં બનેલા તંબુ ને માંડ માંડ સંતાડતા ખુરશી થી ઉઠ્યો અને પંખો ચાલુ કર્યો.

“ચા કે કોફી કઈ લેશો તમે ભાભી?”

“હું તો ....દૂધ લઈશ...ગરમા-ગરમ..” દૂધ..શબ્દ ઉપર વધારાનો ભાર મુકતા..આંખો નચાવતા...બંને હાથો વડે સ્તનો ને ઉપસાવતા...અને પોતાનો હોઠ દાંત વડે દબાવતાં બોલ્યા રિયા ભાભી...

આ જોઈ-સાંભળી અવિનાશ ના તો જાણે હોશ ઉડી ગયા...

પોતે સામાન્ય હોવાનો દેખાવ કરી અવિનાશે હોસ્પિટલ ની કેન્ટીન માં ફોન કર્યો અને એક ગ્લાસ ગરમ દૂધ મંગાવ્યું. તેણે ફોન ક્રેડલ પર મુક્યો ત્યારે રિયા ભાભી તેની સામે જોઈ મંદ મંદ મુસ્કુરાઈ રહ્યા હતા.

રિયા ભાભી એ હવે પોતાનો પાલવ અવિનાશ ના ટેબલ પર એવી રીતે પાથરી દીધો હતો જાણે પંખા ની હવા માં તેને સુકવી રહ્યા હોય. નેહા અને અવની હજી ચેકપ ટેબલ ની બાજુ વાળી ખુરશી પર બેઠા વાતો કરી રહ્યા હતા. રિયા ભાભી નો પાલવ ટેબલ ઉપર એવી રીતે પથરાયો હતો જેથી અવની અને નેહા કશું જોઈ ના શકે પણ અવિનાશ ની સામે તેમના બ્લાઉઝ આવૃત્ સ્તન આરામ થી જોઈ શકાય તેમ હતા. તે એવી રીતે વર્તતા હતા જાણે આ રીતે સ્તનો નું પ્રદર્શન કરવા માં તેમને લેશમાત્ર ખચકાટ ના થતો હોય.

અવિનાશે જોયું કે તેની ભાભી ના બે સુંદર ગોળાકાર સ્તન બહુ મસ્તી માં તેની માદકતા ના જલવા પાથરતા તેની સામે તાકી રહ્યા હતા. તેણે હળવેક થી ટેબલ પર પથરાયેલા પાલવ ને સરખી રીતે પહોળો કર્યો. ભાભી અને અવિનાશ વચ્ચે ફક્ત ૨ ફૂટ નું જ અંતર હોવાથી બંને એક બીજા ના ભારેખમ શ્વાછોસ્વાસ ને અનુભવી શકતા હતા.

પાસે પડેલો ટોવેલ લઇ રિયા ભાભી બ્લાઉઝ ઉપર થી જ પોતાના સ્તનો ને મસળી મસળી તેને સૂકવવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા. તે બોલ્યા “અરે અવની...ત્યાં શું બેઠી છે? અહી આવ ને અમારી જોડે...!”

અવિનાશ તરત બોલી ઉઠ્યો “અરે ના ભાભી...ભલે બેઠી ત્યાં...અવની...યુ કેરી ઓન...!”

આ સાંભળતા જ ભાભી પોતાનો ચહેરો અવની ની વિરુદ્ધ દિશા માં કરી હસવા લાગ્યા...જાણે અવિનાશ ની ચાલ પારખી ગયા હોય. અવિનાશ આ જોઈ નવેસર થી શરમાઈ ગયો. ભાભી ના ગાલ પર પડતા ખંજન જોઈ અવિનાશ નો લોડો હવે ફરી હરકત માં આવી ગયો.

પોતાનું ધ્યાન ફંટાવવા અવિનાશ પાસે પડેલું એક મેડીકલ મેગેઝીન લઇ વાંચવાનો દેખાવ કરવા લાગ્યો પણ તેનું બધું જ ધ્યાન ભાભી ના શ્વાછોસ્વાસ થી ઉંચા નીચા થતા સ્તનો પર જ હતું. એ રહી રહી ને ભાભી ના પલળેલા બ્લાઉઝ માં થી ઝલકતી કાળી બ્રા ની પટ્ટી ને તાકી રહ્યો હતો.

અચાનક રિયા ભાભી બોલ્યા “અરે અવિનાશ...તે હજી તારો ચહેરો નથી લૂછ્યો...માથું પણ ભીનું છે...અહી આવ...લે આ ટોવેલ...” અવિનાશ જ્યારે નેહા સાથે બહાર નીકળ્યો હતો...ત્યારે વરસતા વરસાદ માં તેનું પણ માથું પલળી ગયું હતું.

અવિનાશ ઉઠી ને ભાભી પાસે ગયો. ભાભી ઈચ્છત તો ટોવેલ તેને આપી શકત...પણ તેમણે તો અવિનાશ ને તેમની ખુરશી પાસે બેસાડી તેનું માથું લુછવા માંડ્યું.

અવિનાશ નો ચહેરો ભાભી ના ઉન્નત સ્તનો થી ફક્ત બે ઈંચ ની દુરી પર હતો. એ જરા પણ આગળ વધત તો તેનો ચહેરો ભાભી ના બંને ઉરોજો વચ્ચે ની ગલી માં ઘુસી જાત. અવિનાશ ઉત્તેજના થી થર થર કાંપી રહ્યો હતો. સારું હતું કે અવિનાશે આજે કાળું પેન્ટ પહેર્યું હતું નહીતર તેના કડક લન્ડ નો ઉભાર ભાભી ને સાફ દેખાઈ આવત. ભાભી ના પલળેલા શરીર માં થી આવતી પરસેવા મિશ્રિત પરફ્યુમ ની ગંધ અવિનાશ ને જાણે નશો કરાવી રહી હતી. ભાભી પણ આ નવા અનુભવ ને બહુ જ રસપૂર્વક માણી રહ્યા હતા. તેમને કલ્પના નહોતી કે આ કરવા માં આટલો બધો આનંદ આવશે.

રિયા ભાભી ઈચ્છત તો આ ઘટનાક્રમ ને ત્યાં જ અટકાવી ને પુરો કરી શકત. પણ આજે એ પોતાની આઝાદી નો પહેલો શ્વાસ એટલો બધો માણી રહ્યા હતા કે તેને એટલો જલ્દી પુરો કરવાની એમની કોઈ જ ઈચ્છા નહોતી.

“હું થોડી વાર ચેકપ ટેબલ પર આડી પડું છું અવિનાશ...” અવની બોલી

“હું પણ બહાર નજર નાખતી આવું ને જોઈ આવું વરસાદ કેટલો છે.” નેહા એ ઉભા થઇ ચેમ્બર નો દરવાજો ખોલ્યો અને બહાર નીકળી.

એ દરમિયાન અવિનાશ નું માથું લુછી લીધા પછી રિયા ભાભી એ ટોવેલ અવિનાશ ને આપી કહ્યું “લે ને...મારી પીઠ જરા લુછી આપ...મારો હાથ ત્યાં સુધી નથી પહોચતો...!”

અવની એ ચેકપ ટેબલ નો પડદો પાડી દીધો હતો જેથી પ્રકાશ તેના ચહેરા પર ના આવે...અને નેહા તો ક્યારની જઈ ચુકી હતી.

આ તક નો લાભ લઇ અવિનાશ ઉભો થયો અને રિયા ભાભી ની પીઠ પાછળ પહોચી ગયો. ટોવેલ હાથો માં લઇ ધ્રુજતા ધ્રુજતા તેણે ભાભી ની ખુલ્લી પીઠ લુછવા માંડી. અવિનાશ ના હૃદય પુરા જોશ થી ધડકી રહ્યું હતું. ભાભી ની ગોરી ગોરી પીઠ થી લઇ તેમની સુરાહીદાર ગરદન સુધી નો બધો જ ભાગ એટલો આકર્ષક લાગતો હતો કે અવિનાશ ને થયું તેનો લન્ડ ગમે ત્યારે અન્ડરવેર ફાડી ને બહાર નીકળી આવશે.

રિયા ભાભી : “દિવસ ના કેટલા પેશન્ટ્સ આવે છે અવિનાશ?”

અવિનાશ : “૨૦-૨૫ તો ખરા જ...”

રિયા ભાભી : “આ પેલી બહાર ગઈ તેના જેવી ફટાક્ડીઓ પણ આવતી હશે...નહી..!”

[ISS.club]

અવિનાશ ને ધીરે ધીરે એ વાત ની પ્રતીતિ થવા લાગી કે ભાભી જે કઈ પણ કરી રહ્યા છે તે અનાયાસે તો નથી જ થઇ રહ્યું. ભાભી જાણી-બુઝી ને જ દરેક હરકત કરી રહ્યા છે.

અવિનાશ : “શું ભાભી તમેય? અમારા મેડીકલ વ્યવસાય માં...અને ખાસ કરી સ્ત્રી-રોગ નિષ્ણાંત પાસે તો બધા જ પ્રકાર ની છોકરીઓ-સ્ત્રીઓ આવતી જતી હોય છે...”

ભાભી એ ડોક અવિનાશ તરફ ફેરવી કહ્યું “થોડું નીચે કમર પર પણ લુછી નાખ. ભીના બ્લાઉઝ ના રેલા નીચે કમર પર થી ઉતારી ને અંદર જાય છે...”

અવિનાશ હવે નમી ને ભાભી ની ગોરી માંસલ વળાંકદાર કમર ને ધીરે ધીરે ટોવેલ થી ઘસી ને લુછવા લાગ્યો. અવિનાશ ની હાલત ખરાબ થઇ ગઈ હતી તે રિયા ભાભી ના ધ્યાન બહાર નહોતું. મનોમન તેમને ઊંડા સંતોષ ની લાગણી થતી હતી કે આ ઉંમરે પણ તે કોઈ ની હાલત ખરાબ કરી શકે તેવું શરીર સૌષ્ઠવ અને સૌન્દર્ય ધરાવે છે. મયંક ના ઉખડેલા વ્યવહાર એ જે ઘા પાડ્યા હતા..તેને આજ ની આ ઘટના ધીરે ધીરે મલમ લગાડી રહી હતી. એક અજબ ની શાતા અનુભવી રહ્યા હતા રિયા ભાભી આજે.

ભાભી ને મન માં થયું કે પોતાનો દિયર તો સ્ત્રીઓ નો ડોક્ટર હતો. રોજ અગણિત ચૂત અને સ્તનો નિહાળતો હશે. આ વિચાર આવતા તેમને પોતાના શરીર માં એક નવી જ ઉર્જા પ્રવાહિત થતી અનુભવી. એમણે જાણી જોઈ ને પોતાની એક આંગળી બ્લાઉઝ ની કિનારી થી અંદર નાખી બ્રા ખેંચી એડજસ્ટ કરી. અવિનાશ ને તે એવું પ્રતીત કરાવવા ઇચ્છતા હતા કે પલળેલા બ્લાઉઝ માં તે બહુ જ અસુવિધા અનુભવી રહ્યા હતા. ભાભી ની આ હરકત જોઈ અવિનાશ નો લન્ડ વીર્ય ની ૩-૪ બુંદ ટપકાવી બેઠો.

અવિનાશ ને થોડી વાર પહેલા નો નેહા સાથે નો જબરદસ્ત સંભોગ યાદ આવી ગયો. એટલું બધું વીર્ય છોડ્યું હતું ત્યારે કે હવે રાત સુધી લોડો ફરી ઉભો નહી થાય એવું લાગતું હતું અવિનાશ ને. પણ અહિયા તો રિયા ભાભી એ ખાલી પાલવ ઉંચો કરી લોડો તો ઉભો કરી જ દીધો...સાથે સાથે તેનું વીર્ય પણ ઓકાવી દીધું.

અવિનાશે મદહોશી માં કમર થી આગળ વધી ભાભી નું પેટ પણ લુછવા માંડ્યું. ભાભી એ તરત જ પોતાના બન્ને હાથ થોડા ઉપર કરી જાણે મૌન સ્વીકૃતિ આપી. ભાભી ની પાછળ ઉભા ઉભા હાથ આગળ કરી એ જે રીતે પેટ લુછી રહ્યો હતો તેમાં તેનો હાથ અવાર નવાર તેમના ઉન્નત સ્તનો ના નીચે ના ભાગ ને સ્પર્શી જતો. જો કે આવું અનાયાસે તો બિલકુલ જ નહોતું થતું.

નેહા ના આવી જવાના કે અવની ના ઉઠી જવા ના અંદેશા નું ભાન થતા અવિનાશે જાણે શરીર લુછવાનું કામ પૂરું કર્યું હોય તેમ ઉભો થયો અને ટોવેલ ભાભી તરફ ધર્યો. ભાભી એ હસી ને ટોવેલ અવિનાશ ના હાથ માં થી લઇ લીધો અને પોતાની બગલો બ્લાઉઝ ઉપર થી જ લુછવા લાગ્યા.

અવિનાશે મંગાવેલો દૂધ નો ગ્લાસ હવે ટેબલ ઉપર પડ્યો હતો.

“લો ભાભી...દૂધ આવી ગયું...પી લો..”

“તુ પી જા...વાંધો નહી...”

“ના ના...આ તો તમારું દૂધ છે..” બોલ્યા પછી બફાટ કર્યા નો એહસાસ થયો અવિનાશ ને...

“મારું છે તો શું થયું....શું તુ મારું દૂધ ના પી શકે?” સુચક અર્થ માં આંખો નચાવતા અને ચહેરા પર એક કુટિલ હાસ્ય લાવી બોલ્યા રિયા ભાભી...

અવિનાશ શરમાઈ ને નીચું જોઈ ગયો....એને લાગ્યું કે તે હવે વધુ વખત ભાભી સામે નહી બેસી શકે. તે ઉભો થઇ પાસે ના કબાટ માં થી કોઈ પુસ્તક શોધતો હોવાનો દેખાવ કરવા લાગ્યો. આડી નજરે તેણે જોયું તો ભાભી માદકતા થી સ્મિત કરતા તેની સામે જ જોતા હતા.

ભાભી ની મનોદશા નો આભાસ હવે અવિનાશ ને થઇ રહ્યો હતો અને અવિનાશ ની કામાગની ની જ્વાળા ના દર્શન પણ ભાભી ને તેના પેન્ટ ના ઉભાર માં થઇ ચુક્યા હતા. કહ્યા વિના જ ઘણા સંવાદો તેમની વચ્ચે થઇ ગયા. પણ છતાંયે મર્યાદા રૂપી એક બારીક રેખા ની હાજરી ને બંને અવગણી નહોતા શકતા..

દિલ ના અરમાન, વણબુઝી તરસ ને બન્નેવે અનિચ્છાએ પણ દબાવી દેવી પડી. ક્ષણ ભર પહેલા નો આવેશ અને ઉત્તેજના ધીરે ધીરે શમી રહી હતી. રિયા ભાભી ને ફરી એજ જૂની એકલતા અને એકાકીપણું ઘેરી વળ્યું. મન માં પારાવાર વેદના નો આભાસ ફરી તાજો થયો. ખીલી ઉઠેલો ચહેરો મુરઝાઈ ગયો.

ચેમ્બર નો દરવાજો ખુલ્યો અને નેહા અંદર આવી.. “હજી પણ વરસાદ ઓછો નથી થયો...”

ભાભી એ બારી ખોલી બહાર નજર કરી કહ્યું “બહુ વરસાદ પડે છે...ગઈ કાલ ની રાત કરતાંયે વધારે મુશળધાર છે આજ નો આ વરસાદ..”

બારી ની બહાર વરસાદ ની હેલી ને જોઈ, ઘડીક પહેલા મર્યાદા ના ભાર થી નબળું પડેલું મન વળી જાગૃત થયું. તેમનું મન હાર માણવા તૈયાર નહોતું. કાલ ની આખી રાત ના વરસાદ માં પોતાના આંસુઓ ને ધોઈ જાણે ભાભીએ જીવન ની રેસ જીતી હતી. આજ વરસાદ ને જોઈ....ભાભી ને ફરી મસ્તી સૂઝી..

- મિત્રો...રિયા ભાભી ના ચહેરા ઉપર જે સ્મિત રમતું હતું તેની ઘાતકતા નો અંદાજ તમે પાસે હોત તો જ માપી શકત...ભાભી હવે જાણે નમતું જોખવા તૈયાર જ નહોતા...-

“અરે અવિનાશ...આવી જ છું તો મારું બીપી પણ ચેક કરી લે ને...પેલા મશીન થી....અને બરાબર ચેક કરજે...હું પણ જુઓ...કઈ આવડે છે કે અમથા જ ક્લીનીક ખોલી બેઠા છો..!!” મસ્તીખોર અવાજે રિયા ભાભી બોલ્યા.

અવિનાશ સમજી ગયો કે આ ભાભી ની કોઈ નવી ચાલ છે. જો કે એને બીપી ચેક કરવામાં કોઈ વાંધો નહોતો. એમ પણ એ ના પાડી શકે તેમ નહોતું. ભાભી એ જ્યારે પહેલ કરી તેને લલકાર્યો જ છે તો એક પુરુષ હોવાના નાતે, જવાબ ના આપવા માં તેનો અહમ ઘવાતો હતો.

[ISS.club]

અવિનાશે ડ્રોઅર માં થી મશીન કાઢ્યું અને ભાભી ની નજીક પહોચી ગયો. મશીન નો બેલ્ટ ખોલી તેણે ભાભી નો હાથ પોતાની તરફ કર્યો બાંધવા માટે. તેની આંગળી જેવી ભાભી ના ગોરા હાથ પર સ્પર્શી, બન્ને ના શરીર માં વીજળીક ગતિ થી કંપારી વ્યાપ્ત થઇ ગઈ. અવિનાશ ધીરે ધીરે બ્લેડર ને દબાવતો ગયો. અચાનક ભાભી ના મુખ માં થી એક “આહ” સરી પડી..

અવિનાશ : “શું થયું?”

ભાભી: “બહુ ટાઈટ છે...દુખે છે મને...તે વધારે દબાવી દીધું લાગે છે..થોડું ઢીલું કર આને...”

અવિનાશ: “ભાભી...થોડું તો સહન કરો...બીપી ચેક કરવા પ્રેશર વધારી ને છોડવું પડે છે...આ જુઓ મશીન માં...”

ભાભી ના બ્લાઉઝ માં કેદ સ્તનો ની એટલી નજીક હતો અવિનાશ કે રહી રહી ને તેને ભાભી ના ખુલ્લા સ્તનો ના દર્શન કરવાની ઈચ્છા થઇ આવતી હતી. સુડોળ આકાર ના ટાઈટ સ્તન....અવિનાશ ને એક ગજબ ના ઉન્માદ નો અનુભવ કરાવી રહ્યા હતા. બંને જાણે સંબંધો ની બલી કામદેવ ને ચડાવવા તત્પર બન્યા હતા. પણ હાય રે કિસ્મત..!!

અવિનાશ ના લન્ડ માં ઉમટેલું તોફાન અને તેના ઉતાવળાપણા નો કોઈ ઈલાજ નહોતો. પોતાના લન્ડ ને પેન્ટ માં જકડી મહામુશ્કેલીએ અવિનાશે પોતાની જાત ને રોકી રાખી હતી. એ ઈચ્છત તો પણ કઈ કરી શકે તેમ નહોતું.

“ભાભી તમારું બીપી ૧૫૦-૧૭૦ બાય ૭૦ છે”

“એટલે...! નોર્મલ કહેવાય કે કઈ પ્રોબ્લેમ છે?”

“ઉપર નું થોડું વધારે છે..અને નીચે નું થોડું ઓછું..પણ આમ તો નોર્મલ જ કહેવાય..”

“ઉખાણા ની ભાષા માં વાત ના કર અવિનાશ...આ શું વળી ઉપર નીચે, નીચે ઉપર...? સાચે સાચું કહે..કઈ ચિંતા કરવા જેવું તો નથી ને?”

“ના ભાભી...ઉપર નું નોર્મલ થી થોડું વધારે છે અને નીચે નું થોડું ઓછું...કહ્યું તો ખરું..”

“અરે શું પાછું ઉપર નીચે ચાલુ કર્યું?”

અવિનાશ: “શું તમે પણ ભાભી...! શરીર ના ઉપર ના ભાગ નું નોર્મલ ૧૪૦ હોય છે...તમારું ૧૫૦ છે...૧૦ પોઈન્ટ વધારે...અને નીચે ના ભાગ નું નોર્મલ ૮૦ હોય છે...તમારું ૭૦ છે...૧૦ ઓછું..”

“અરે બાપ રે...આના માટે કઈ દવા લેવાની જરૂર ખરી..?”

“ના ભાભી...થોડું ઉપર નીચે તો રહ્યા કરે...કોઈ દવા ની જરૂર નથી..”

ભાભી: “કેવો ડોક્ટર છે તુ? એક બાજુ કહે છે કે ઉપર નીચે છે...અને દવા ની કોઈ જરૂર નથી? એવું કેવું?”

“અરે ભાભી, મારી વાત માનો...હું છું ને...પ્રેશર ઘણા કારણો થી ઉપર નીચે હોઈ શકે..સવાર, બપોર અને રાત નું પ્રેશર માપો તો પણ અલગ અલગ આવે. ચિંતા જેવું કઈ નથી..વિશ્વાસ રાખો..હું કહું છું ને...એવેરીથીંગ ઇઝ ફાઈન..”

“ચલ તુ કહે છે તો માની લઉં છું...પણ આ ઉપર નીચે ને નોર્મલ કરવાની જવાબદારી તારી..” આંખ મારતા ભાભી બોલ્યા...

અવિનાશ હસી પડ્યો “ ચિંતા ના કરો...હવે તમે થોડા દિવસ અહી જ રહો...હું રોજ તમારું બીપી ચેક કરી આપીશ...અલગ અલગ સમયે ચેક કરવા થી ખબર પડી જશે...”

“મારા પલ્સ પણ ચેક કરી જો...ઉંમર ના લીધે કામ કરતા થોડી હાંફ ચડી જાય છે...પહેલા જેવી સ્ફૂર્તિ નથી રહી...જલ્દી થાકી જવાય છે..ચેક કર તો”

અવિનાશે પોતાનો હાથ ભાભી ના કાંડા ની નસ પર મૂકી ગણવાનું શરુ કરી દીધું...
તરત ભાભી બોલ્યા “સ્ટેથોસ્કોપ થી ચેક કર...તરત ખબર પડશે”

અવિનાશ વિચાર માં પડી ગયો...બીજા દર્દીઓ ના સ્તન અને અંગો ને ચેક કરવા અલગ વાત હતી અને પોતાની ભાભી ના સ્તન ઉપર સ્ટેથોસ્કોપ ચેક કરવું, અને એ પણ બધા ની વચ્ચે...એને થોડું અડવું લાગ્યું...

[ISS.club]

અવિનાશ વિચાર માં પડી ગયો...બીજા દર્દીઓ ના સ્તન અને અંગો ને ચેક કરવા અલગ વાત હતી અને પોતાની ભાભી ના સ્તન ઉપર સ્ટેથોસ્કોપ ચેક કરવું, અને એ પણ બધા ની વચ્ચે...એને થોડું અડવું લાગ્યું...

એ સ્તન...જે છેલ્લા એક કલાક થી તેના આકર્ષણ નું કેન્દ્ર બની બેઠા હતા...ભાભી પોતે તેને તપાસવાનું કહી રહ્યા હતા.

દર્દીઓ ના સ્તનો ને તપાસતી વખતે વ્યવસાયિક મર્યાદા ને ધ્યાન માં રાખી તે પોતાના કામુક વિચારો ને કાબુ માં રાખતો. ૧૫ વર્ષ ની તેની કારકિર્દી માં અગણિત વાર તે આવા લલચાવનારા અવસરો માં થી પસાર થઇ ચુક્યો હતો.

અવિનાશ નો લન્ડ વગર કોઈ સ્પર્શે જ, બહાર વરસતા વરસાદ ની હરીફાઈ કરતો હોય તેમ, ક્યાર નો વીર્ય ના ટીપાં ટપકાવતો હતો. એની અન્ડરવેર ની નીચે નો ભાગ ક્યાર નો ભીનો થઇ ગયો હતો.

કાંપતા હાથે અવિનાશે સ્ટેથોસ્કોપ પકડ્યું અને રિયા ભાભી ના સ્તન ના ઉપર આવૃત્ બ્લાઉઝ ના ગોળાકાર ઉપર મૂકી દીધું. ભાભી નું ઝડપ થી ધડકતું હૃદય તે પોતાના કાનો માં હવે અનુભવી શકતો હતો. આજે અવિનાશ ની ખરી પરીક્ષા હતી. બહાર વરસતો વરસાદ, વધતી ઠંડક, માથે ફરતો પંખો...આ બધું હોવા છતાંયે અવિનાશ ના કપાળ પર પરસેવા ના બિંદુઓ બાઝી ગયા તે ભાભી ના ધ્યાન બહાર નહોતું. પણ ભાભી આજે પૂરે પૂરી મજા લેવાના મૂડ માં હતા. તેમની ચૂત પણ નારી-વર્ષા થી અંદર ને અંદર ભીની થઇ ગઈ હતી.

“ઊંડા શ્વાસ લો ભાભી...”

જેવો ભાભી એ ઊંડો શ્વાસ લીધો...તેમના સ્તન વધુ ઉભરી આવ્યા...અવિનાશ નું અંગેઅંગ હવે તો કાંપતું હતું. તે ભાભી ના ગળા પર અને બંને સ્તનો પર સ્ટેથોસ્કોપ મૂકી તપાસી ચુક્યો હતો.

અવિનાશ ને ખબર હતી કે ભાભી ના શ્વાછોસ્વાસ તેના કહેવા થી નહી...પણ કામવાસના ની ગરમી ના કારણે ઝડપ થી ચાલી રહ્યા હતા. અવિનાશ ના લન્ડ નું બીપી પણ હવે હાઈ થઇ ગયું હતું.

આગ બંને તરફ બરાબર લાગી હતી. મદહોશી ના આલમ માં ભાભી અવિનાશ ને ખાઈ જવા ઈચ્છતા હોય તેવી કાતિલ નજરે જોઈ રહ્યા હતા. આ એહસાસે ભાભી ને એટલા રોમાંચિત કરી દીધા હતા કે તે ઇચ્છતા હતા કે અવિનાશ વધુ ને વધુ તેમના સ્તનો થી આકર્ષિત થાય અને જોયા કરે. તે હવે આંખો બંધ કરી ઊંડા ઊંડા શ્વાસ ભરવા લાગ્યા.

અવિનાશ ભાભી ની બાજુ માં ઉભો રહી તેમના સ્તનો ને એવી રીતે જોતો હતો જાણે બ્લાઉઝ ની આરપાર તેની નજર પહોચતી હોય. ભાભી ની આંખો બંધ જોઈ અવિનાશ ને થોડી શાંતિ થઇ. અવિનાશે હવે સ્ટેથોસ્કોપ ને ભાભી ના જમણી બાજુ ના સ્તન ના આગળ ના ભાગ ઉપર મૂકી થોડું દબાવ્યું. ભાભી ના શરીર માં હલચલ જરૂર થઇ પણ તેમણે પોતાની આંખો બંધ જ રાખી.

અવિનાશ : “ભાભી...હજી થોડા લાંબા શ્વાસ લો...અને ધીરે ધીરે છોડો”

ફરી અવિનાશે ધીરે ધીરે ભાભી ના સ્તન ઉપર દબાણ કર્યું...ભાભી ના શ્વાછોસ્વાસ માં ઉમટેલું તોફાન અવિનાશ સ્ટેથોસ્કોપ ના માધ્યમ થી સાંભળી શકતો હતો. આજે અવિનાશ ને જે અનુભવ થયો એવો તેના જીવન માં પહેલા ક્યારેય નહોતો થયો.

અવિનાશે હિંમત એકઠી કરી સ્તન ની અણી ઉપર સ્ટેથોસ્કોપ મુક્યું પણ ત્યાં તે બરાબર સેટ ના થયું. અવિનાશ ને પોતાની નીપલ પર સ્ટેથોસ્કોપ દબાવતાં અનુભવી ભાભી એ આંખ ખોલી અને તરત પાછી મીચી દીધી. એક ક્ષણ માટે ખુલેલી ભાભી ની આંખો માં અવિનાશ ને પ્રગાઢ વાસના દેખાઈ. આંખો બંધ કરી ભાભી એ જાણે અવિનાશ ને આગળ વધવા લીલી ઝંડી આપી દીધી.

ભીના બ્લાઉઝ માં થી તેમના ૭૦% ગોરા સ્તનો તો દેખાતા જ હતા. બાકી નો હિસ્સો બ્રા અને બ્લાઉઝ માં છુપાયેલો હતો. સ્ટેથોસ્કોપ હજી બરાબર બેસતું નહોતું. અવિનાશ ને ખ્યાલ આવી ગયો કે છેલ્લા એક કલાક ની હરકતો થી ભાભી ની નીપલ કડક ઉભી થઇ ગઈ હોવાથી સ્ટેથોસ્કોપ બરાબર બેસતું નહોતું.

અવિનાશ : “ભાભી...તમે પુરા પલળી ગયા છો...કપડાં એવા ચોટી ગયા છે કે તપાસવામાં વાર લાગે છે ...તમે લાંબા શ્વાસ લેતા રહો..”

અવિનાશ નો અવાજ સાંભળી..ભાભી એ ફરી આંખો ખોલી અને અવિનાશ તરફ જોયું “હા...મને પણ લાગ્યું કે બ્લાઉઝ ભીનું હોવાના કારણે કદાચ તને તપાસવા માં તકલીફ પડે છે..તો પણ બરાબર ચેક કરજે બધું...કઈ બાકી ના રહી જાય..”

આમ કહી ભાભી એ ઉપર થી જ બ્લાઉઝ માં આંગળી નાખી તેને થોડું નીચે સરકાવવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ તે સરક્યું નહી. અંતે નીપલ પર આવતી ખંજવાળ થી પરેશાન થઇ તેમણે બ્લાઉઝ ઉપર થી જ પોતાની નીપલ ને ચપટી માં ભરી ને મસળી....અને વળી આંખ મીચી ગયા. તેમના ચહેરા પર સ્મિત દોડી ગયું.

બંધ આંખે બેઠેલા ભાભી નો ચહેરો અવિનાશ તાકી રહ્યો. એક અજબ ના સંતોષ ની લાગણી હતી...જાણે કોઈ સ્વપ્ન માં ખોવાયેલો હોય એવો લાગતો હતો ભાભી નો ચહેરો.

અવિનાશ ને હવે કોઈ પણ હિસાબે ભાભી ના ખુલ્લા સ્તન જોવા હતા. પણ તે વિવશ હતો. ભાભી ના ધડકારા હવે પહેલા કરતા શાંત થયા હતા. અવિનાશે જોયું....ભાભી ના મસળ્યા પછી ફરી તેમની નીપલ ટટ્ટાર થઇ સ્તન ના શિખર પર ઉન્નત ઉભી હતી.

અવિનાશ ને ભાભી ની નીપલ ની સાઈઝ નો અંદાજ ઉપર થી જ આવી ગયો. ભાભી તરફ થી તો સિગ્નલ મળી જ ચૂક્યું હતું એટલે વળી પાછો અવિનાશ નીપલ ની ઉપર સ્ટેથોસ્કોપ દબાવવા લાગ્યો.

અવિનાશે ભાભી ના બીજા સ્તન નું પણ આવી જ રીતે ચેકપ કર્યું. નીપલ દબાવ્યા પછી તેણે સ્ટેથોસ્કોપ નો ગોળ ભાગ બંને સ્તન વચ્ચે ની ગલી માં મૂકી દબાવ્યું તો આખો ગોળ ભાગ બે સ્તન ની વચ્ચે ઘુસી ગયો..!! તેને તેમ જ રહેવા દઈ અવિનાશ પોતાની આંગળીઓ વડે સ્તનો ને ચારેવ બાજુ થી દબાવવા લાગ્યો.